Paweł Siemionowicz Chomicz urodził się 17 października 1893 r. w Wołkowysku, w ówczesnej Grodzieńskiej guberni. Ukończył Seminarium Duchowne i uczył się w Duchownej Akademii w Sankt-Petersburgu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1916 r. Służył w parafiach Piotrogradu i w obwodzie. Od roku 1920 był proboszczem w Pskowie, od 1923 proboszczem parafii Św. Kazimierza w Leningradzie. Opiekował się grupami wiernych – terńjarzami Św. Franciszka, kółkami rożańcowymi. Został aresztowany w Leningradzie w 1926 r. Skazano go na 10 lat łagrów. Był więźniem Sołowieckiego łagru. Został uwolniony w 1936 r. Bez powodzenia szukał możliwości legalnego służenia w różnych miastach Rosji. W sierpniu 1939 roku wrócił do Leningradu, gdzie mieszkał nielegalnie i odprawiał w mieszkaniach tajne Msze św . Po odjeździe ostatniego kap łana przyjął obowiązki Apostolskiego Administratora Leningradu. Został aresztowany w 1942 r. i skazany na rozstrzelanie. Rozstrzelany 10 września 1942 r. w Leningradzie.