Janis Mendriks urodził się na Łotwie, w pobliżu Agłony 21 czerwca 1907 r. Wstąpił do zgromadzenia ojców marianów w 1926 r. Śluby wieczyste złożył 6 czerwca 1933 r. Uczył się w gimnazjum katolickim w Agłonie, potem studiował w seminarium duchownym. Wyświęcony na kapłana w 1938 r., prowadził działalność duszpasterską w kilku parafiach. W 1942 r., będąc na parafii w miejscowości Ostrońsk, nie zgodził się na katolicki pogrzeb niemieckiego policjanta, znanego z grzesznego życia, który umarł bez skruchy. Kapłan został skazany na śmierć i uwięziony do końca wojny. Po przyłączeniu Łotwy do ZSRR powrócił do dzałalności kapłańskiej. W 1950 r. został aresztowany i skazany na 10 lat łagru. Wysłany do Workuty, gdzie pracował w kopalni węgla kamiennego. W obozie błogosławił związki małżeńskie katolików, tajnie odprawiał Mszę św. i rozdzielał Komunię św., którą zawsze nosił ze sobą. Po śmierci Stalina, więźniowie, mając nadzieję, że będą zwolnieni, odmówili wyjścia do pracy. Władze postanowiły zmusić ich do posłuszeństwa, grożąc rozsrzelaniem. Ojciec Mendriks pozostał ze strajkującymi, aby ich przygotować na śmierć, wiedząc, że i on może zginąć. Znalazł się wśród rozstrzelanych 1 sierpnia 1953 r. W zgromadzeniu marianów trwa opinia, że o. Mendriks zginął jako męczennik.